คุณชายหยางหยาง VS อาจารย์อี้เฟิง - 02
Pairing : YangFeng
Note : ตอนแรก ＜ จิ้ม
เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ
**********
เจ้าของใบหน้าหวานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
นัยน์ตากลมโตจะตวัดไปมองคนที่อายุน้อยกว่าตน
ก่อนที่จะเดินไปนั่งยองๆตรงหน้าเจ้าของใบหน้าหล่อที่ถูกถีบจนลงไปนั่งกองกับพื้น
“ทำไม..เป็นฉันทำแล้วทำห๊ะ? รู้หรือเปล่า
ว่าคนหน้าตาอย่างหลี่อี้เฟิงคนนี้เนี่ยแหละ
ที่ทำให้เทพเจ้าแห่งความงามต้องลงมาคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตเลยนะ!”
ไม่รู้ว่าอี้เฟิงคิดไปเองหรือเปล่า
แต่ทันทีที่พูดจบก็เห็นสีหน้าของคนฟังดูช็อคไปนิดๆ ก่อนที่จะหลุดขำออกมา
“พี่มั่นใจนะครับ ว่าเมื่อเช้าไม่ได้กินอะไรแปลกๆเข้าไป โอ้ย ฮะๆ”
หยางหยางถามพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดูเหมือนเจ้าตัวจะขำมาก
และมีท่าทางว่าจะไม่หยุดขำง่ายๆ จนเจ้าของใบหน้าหวานเริ่มจะหน้าแดงด้วยความโกรธ
ไอ้นี่...มองความหล่อของเขาเป็นอะไรล่ะโว้ยย นี่เขาพูดความจริงเขาผิดยังไง
หรือจะปฏิเสธว่าเขาไม่หล่อออ
“นาย...อยากจะตายใช่มั้ย..” อี้เฟิงถามพลางจับไปที่คออีกฝ่ายเบาๆ
ราวกับต้องการจะขู่ว่าจะจัดการบีบคออีกฝ่ายให้ตายคามือจริงๆ
แต่แล้วเจ้าของใบหน้าหล่อก็ทำในสิ่งที่อี้เฟิงไม่อยากจะคิด
เพราะหยางหยางเพียงแค่เอื้อมมือมากอดเอวเขาไว้แน่น
ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะขยับเข้ามาใกล้จนแทบจะชิด
“ก็ฆ่าผมให้ตายเลยสิครับ...ถ้าอยากเป็นหม่ายตั้งแต่วันแรกที่เข้าห้องหอ..”
เสียงทุ้มต่ำกระซิบบอก ก่อนที่จะไล้ปลายจมูกของตนเองไปตามผิวแก้มขาวเนียน
จนคนถูกสัมผัสอดไม่ได้ที่ตัวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
โครม!!
เสียงของความเสียหายดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนที่อยู่ในชุดเจ้าสาวนั้นผลักคนที่แกล้งตนออกไปเต็มแรง
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หยางหยางรู้สึกโกรธเคืองอะไร
แถมยังรู้สึกสนุกด้วยซ้ำที่ได้แกล้งอีกฝ่าย
“โว้ยยยยย ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ย
จะหม่ายไปยังไงก็มีสาวๆมารอแต่งงานด้วยเพียบ” อี้เฟิงโวยวายพลางลุกขึ้นยืน
“อีกอย่างหน้าตาอย่างฉันต่อให้เป็นหม่าย ก็หาใหม่ได้ตลอดเว้ยยยยยยยยยย”
“ฮ่าๆๆๆ
งั้นหรอครับ...จะหาใหม่ได้ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้แต่งกับผู้ชายมาก่อนงั้นหรอครับ?
เอ๋?
ผมว่าหนุ่มๆจะมารุมล้อมกว่าเดิมมากกว่าม้างงง...”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยหยอก นั่นเองที่ทำให้เจ้าของใบหน้าหวานรู้สึกไม่พอใจขึ้นไปอีก
“เออ..ก็ถือว่าฉันหน้าตาดีไม่ใช่หรอไง ต่อให้มีผู้ชายมาชอบก็เถอะ”
“คร้าบบบ คร้าบ พี่หน้าตาดีก็หน้าตาดี”
หยางหยางเอ่ยอย่างยอมแพ้พร้อมยกมือขึ้นเป็นเชิงว่ายอมแล้ว “ว่าแต่
น่าแปลกใจจริงๆนะครับเนี่ย ผมนึกว่าคุณหลี่จะมีลูกสาวซะอีก...”
“ทำไม..ลูกชายแล้วทำไม...คิดว่าฉันอยากแต่งงานกับนายนักหรอไง...”
“ไม่ได้ติดปัญหาที่ตรงว่าลูกชายซะหน่อย ผมโตในอเมริกานะ
เรื่องรักร่วมเพศแบบนี้ผมยอมรับได้อยู่แล้วล่ะ” หยางหยางบอก
“แค่แปลกใจ..ที่ผมจำได้เหมือนคนที่ผมเคยเจอจะเป็นพี่สาว..”
ประโยคสุดท้ายเหมือนจะพึมพำอยู่กับตัวเอง
ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหล่อจะหันมามองอี้เฟิงที่กำลังกอดอกด้วยความไม่พอใจ
“แล้วพี่ไม่เหนื่อยหรอครับ..? จะไปอาบน้ำก่อนมั้ย?”
“เหนื่อย เหนื่อยมาก เหนื่อยจากงานแต่งแล้ว
ฉันยังต้องมาเหนื่อยกับนายอีกเนี่ย” เสียงหวานบ่น
จนคนที่ฟังอยู่อดยิ้มบางๆออกมาไม่ได้
“ห้องน้ำอยู่ทางนู้นนะครับ...ส่วนเสื้อผ้าน่าจะถูกเตรียมไว้แล้ว...”
“แล้วนาย...เออ..”
“พี่อยากจะให้ผมเข้าไปอาบน้ำด้วยหรอครับ? อ่า...คุณพ่อครับ
เจ้าสาวที่คุณพ่อจัดไว้ให้ดูช่างร้อนแรงจริงๆครับ..”
ยังไม่ทันจะพูดจบประโยคดีหมอนใบใหญ่ก็ถูกปาใส่
“ไอ้บ้าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉันแค่จะถามว่านายจะไม่อาบหรอไง
โว้ยยยยยยยยยยยยย” โวยวายเสร็จเจ้าของใบหน้าหวานก็เดินหายไปทางห้องน้ำ
โดยที่มีหยางหยางยืนมองด้วยรอยยิ้มขำๆตามไป
ดูท่าทางเจ้าสาวของเขาจะแสบแล้วไม่เหมือนใครจริงๆนะเนี่ย...
***********
“...หยาง...หยางหยาง..”
หลังจากที่อาจารย์อี้เฟิงหายไปในห้องน้ำได้ซักพัก
ก็มีเสียงเรียกของมาจนทำให้เจ้าของชื่อที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นชุดลำลองเสร็จต้องเดินไปตามเสียงเรียกนั้น
“มีอะไรหรอครับ..พี่อี้เฟิง” เสียงทุ้มต่ำถามจากหน้าประตูห้องอาบน้ำ
ก่อนที่ประตูบานเลื่อนจะถูกเปิดออกมาน้อยๆ พร้อมกับใบหน้าที่ดูเขินๆของคนในห้องน้ำ
“ฉันถอดชุดบ้าๆนี่ไม่ได้อ่ะ..ช่วยหน่อยสิ..”
ไม่รู้ว่าหยางหยางรู้สึกไปเองหรือเปล่า..แต่เขากลับรู้สึกว่า
เขากำลังถูกอีกฝ่ายอ้อน...สินะ..
“ได้สิครับ..” พูดจบก็แทรกตัวเข้าไปยืนอยู่ในห้องน้ำ
"จะ...เข้ามาทำไมล่ะเอ้ยยย!"
นัยน์ตากลมโตมองด้วยความหวาดระแวง
ถ้าหยางหยางมองไม่ผิดเหมือนเห็นคนตรงหน้าเป็นแมวตัวโตแล้วกำลังขู่เขาด้วยตาโตๆนั่น
"ก็มาช่วยพี่ถอดไงครับ..." มือหนาวางลงบนชุดนั้น
ก่อนที่จะจับให้อาจารย์หนุ่มยืนหันหลัง และค่อยๆปลดชุดนั้นออก
ผิวขาวเนียนปรากฎขึ้นหลังจากที่ชุดเจ้าสาวนั้นถูกปลดให้หลวม
ทำเอาคนที่กำลังช่วยถอดชุดนั้น ต้องแอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
"พี่พอถอดเองต่อได้แล้วสินะครับ.." หยางหยางถาม
"อือ ช่วยแค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วล่ะ รำคาญชุดนี้จะตาย"
ดูท่าทางแมวตัวโตจะขี้หงุดหงิดมากจริงๆนะเนี่ย "แต่ก็ขอบคุณนะ.."
"ไม่เป็นไรหรอกครับ จะให้ผมช่วยถอดมากกว่านี้ก็ได้นะครับ
ก็ผมเป็นสามีพี่นี่น่า.." พูดจบ เจ้าของใบหน้าหล่อก็หลบออกมานอกห้องน้ำ
แล้วรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว
"ไอ้บ้า !@#$%%&+?//*_"'()--:" และเป็นอย่างที่คิดไว้ว่าเสียงอวยพรของอี้เฟิงก็ตามมา
ทำให้หยางหยางอดไม่ได้ที่จะหลุดขำออกมา
ก่อนที่มือหนาลูบเข้ากับใบหน้าของตัวเองเบาๆ
เมื่อคิดถึงผิวขาวๆของอีกฝ่ายที่เพิ่งเห็นมา
..อ่า...ให้ตายสิ... อยากสร้างรอยแดงๆตรงนั้นจังเลยน้า...
**********
"อ้าว ไอ้แกะบ้านั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย.."
เสียงหวานบ่นพึมพำหลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่พบใครในห้องแห่งนี้
นัยน์ตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ อย่างต้องการจะมองหาอีกฝ่าย
พลางใช้มือของตนเช็ดผมไปด้วย
ก่อนที่เสียงเปิดประตูจะดังขึ้นเบาๆจากประตูบานเล็กๆในห้อง พร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้ามาในชุดอยู่บ้านแบบสบายๆของตน
ทำให้อี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะมองตามที่อีกฝ่ายเดิน
"พี่มีอะไรหรอครับ?" คนถูกจ้องถาม
หลังจากที่รู้สึกได้ว่าถูกดวงตากลมๆนั่นจ้องมาได้ซักพัก
"เปล่า แค่แปลกใจว่านายหายไปไหนมาเฉยๆ"
"อ๋อ..กลัวว่าผมจะหายไปสินะครับ.."
"ก็แย่และ.." จริงๆอี้เฟิงอยากจะหลุดคำหยาบคายออกมาด้วยซ้ำ
แต่ก็เอาเถอะ...เขายังคงต้องรักษาภาพพจน์อันดีงามของการเป็นอาจารย์หนุ่มอยู่
"อ่ะๆ ผมยอมแพ้แล้วครับ พอดี..ผมไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำเล็กในห้องทำงานมาน่ะ.." เจ้าของใบหน้าหล่อยกมือยอมแพ้พร้อมกับเอ่ยบอกแบบไม่คิดอะไรมาก
"ห้องทำงานทำไมต้องมีห้องอาบน้ำแยก...เอ๊ะ.." เจ้าของใบหน้าหวานร้องด้วยความตกใจน้อยๆเมื่ออยู่ดีๆผ้าเช็ดผมก็ถูกวางลงบนศีรษะของตน พร้อมกับแรงขยี้เบาๆ
"เอาไว้เวลาตอนดึกๆ คุณพ่อต้องทำงานจนเช้าก็แวะเข้าไปอาบน้ำจะได้ไม่รบกวนคุณแม่ที่นอนอยู่น่ะครับ"
"อ่า....คุณพ่อคุณแม่ของนายสินะ...แล้วท่านไปไหนซะแล้วล่ะ.."
"เสียแล้วน่ะครับ..เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมถึงต้องรีบกลับมาจีนไง" หยางหยางตอบด้วยเสียงเรียบเฉย ราวกับไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไร แต่กระนั้นก็ยังคงยืนเช็ดผมให้ผู้เป็นพี่อยู่แบบนั้น
"อ๊ะ..ฉันขอโทษ..ฉันไม่รู้"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เกิดแก่เจ็บตายมันเป็นเรื่องธรรมชาติน่ะ"
"นายนี่มัน..." อาจารย์หนุ่มรู้สึกอับจนหนทางในการพูดต่อ จึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร
"จริงๆนะครับ ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วล่ะ" หยางหยางบอก ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดผมออกจากเรือนผมสีน้ำตาล "ถ้าพี่อยากจะขอโทษจริงๆล่ะก็ ขอเป็นหอมซักสองสามฟอดแล้วกันนะครับ.." พูดจบก็ทำแก้มป่องๆแล้วยื่นมาตรงหน้าเจ้าของใบหน้าหวาน
"หยางหยาง..." เสียงหวานเอ่ยเรียก พร้อมกับรอยยิ้มที่ถูกส่งให้ ก่อนที่แก้มขาวๆตรงหน้าจะถูกดีดอย่างแรง
"โอ้ย เจ็บนะครับ!!!" แกะน้อยโวยวาย พร้อมกับลูบแก้มตัวเองเบาๆ "ได้ครับ ถ้าไม่งั้นผมหอมเองก็ได้.." ก่อนที่อี้เฟิงจะรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่สัมผัสเข้ามาบริเวณผิวแก้มของตน
"ไอ้แกะบ้าาา โอ้ยยยยยยยยยยย" อาจารย์หนุ่มยืนสติหลุดไปซักพักก่อนที่จะโวยวายออกมา และนั่นเองที่ทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อหลุดหัวเราะออกมาไม่ได้
ก่อนที่เสียงหยอกล้อ (ของหยางหยาง) และเสียงโวยวาย (ของอี้เฟิง) จะดังอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืน
--------------------------------------------------------------2BC----------------------------------------------------------------------------
พาสสองพี่น้องหยอกกัน อาจจะน่าเบื่อไปนิดนะคะ แง้ TｖT
