[YangFeng Fan-fiction] คุณชายหยางหยาง VS อาจารย์อี้เฟิง - 04 (30%)

คุณชายหยางหยาง VS อาจารย์อี้เฟิง - 04

Pairing : YangFeng 

Note : ตอนแรก ＜ จิ้ม 
          ตอนสอง
          ตอนสาม

เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย　นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ 


-----------------------------------------------------------

“ทะ...ทำไมนาย....” เสียงหวานๆเอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก ก่อนที่จะกวาดสายตาไปรอบๆห้อง ก็พบว่าสายตาของบรรดานักศึกษาทั้งหลายกำลังจับจ้องมาที่ตนอยู่ ทำให้ต้องรีบปรับสีหน้าเป็นอาจารย์ผู้เคร่งขรึมทันที “นายน่ะ...นักเรียนใหม่สินะ...” ถามพลางชี้นิ้วเรียวๆไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อที่กำลังนั่งยิ้มอยู่บริเวณหน้าห้อง

ในตอนนี้หยางหยางอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา บวกกับแว่นสายตาที่ดูเข้ากับใบหน้าหล่อๆนั่น... ส่วนรายละเอียดอย่างอื่นเขายังไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะโต๊ะตัวใหญ่นั้นบังเครื่องแต่งกายของอีกฝ่ายไว้..

..แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ！！

ประเด็นสำคัญของเขาคือ หยางหยางจะมาแย่งเรตติ้งที่มหาวิทยาลัยของเขาใช่มั้ยเนี่ย ！！　

ไม่เอานะเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ！！！

“ครับ...พอดีเพิ่งทำเรื่องย้ายมาจากบอสตันเมื่อสองอาทิตย์ก่อนน่ะครับ..” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้บรรดานักศึกษาสาวๆที่มองอยู่อดไม่ได้ที่จะกรี๊ดกร๊าดออกมา

ฮึ่ยยยยยยยย มาเรียนหรอ มาแย่งเรตติ้งเขาล่ะสิไม่ว่า

ได้ หยางหยาง นายจะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ฉันจะจัดให้

ผู้เป็นอาจารย์พยายามรวบรวมสมาธิให้ตั้งมั่น ก่อนจะยิ้มหวานๆออกมาหนึ่งทีให้นักเรียนใหม่ที่นั่งอยู่ และนั่งเองที่ทำให้นักเรียนบางส่วนอดไม่ได้ที่จะขนลุกขนพองขึ้นมา เพราะเนื่องจากทุกครั้งที่อาจารย์อี้เฟิงยิ้มแบบนี้ มักจะไม่ค่อยมีเรื่องดีๆซักเท่าไหร่นัก

แต่กระนั้นแล้ว คนที่ได้รับรอยยิ้มนั้นก็เพียงยิ้มกลับบางๆเท่านั้น และสายตาก็ยังคงจับจ้องไปยังคู่ชีวิตของตัวเองที่กำลังยืนอยู่บริเวณหน้าห้อง ก่อนที่เสียงหวานๆจะอธิบายออกมาถึงหลักการต่างๆ และเนื้อหาในรายวิชา ซึ่งหยางหยางก็เพียงนั่งฟังเรื่อยๆเท่านั้น

ว่าก็ว่าเถอะ เขาแค่ขออนุญาตคณบดีมานั่งเล่นเฉยๆมากกว่า...อืม...จริงๆจะว่าไปแล้ว ก็แค่เคลียร์งานนอกสถานที่ด้วยซ้ำ...แต่ถ้าทำงานนอกสถานที่แล้วมีคนตาโตๆให้นั่งจ้อง แถมยังพูดตลอดเวลาให้ฟังแบบนี้ ก็ทำให้อารมณ์ดีไม่น้อย แม้เรื่องที่อีกฝ่ายพูดจะเป็นเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้เรียนมาหมดแล้วก็เถอะ

.

.

.

สไลด์สีดำขึ้นบนหน้าจอเป็นการแสดงให้เห็นว่าคาบนี้ไม่มีการเรียนการสอนต่ออีกแล้วในวันนี้ พร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของบรรดานักศึกษาทั้งหลาย

“เอาล่ะ...อย่าลืมไปทวนบทเรียนมานะ..ส่วนใครมีอะไรสงสัยก็มาสอบถามได้” สิ้นเสียงหวาน เสียงทั้งห้องก็ดังขึ้นราวกับผึ้งแตกรัง ก่อนที่จะมีเสียงตะโกนถามมาจากนักศึกษาคนหนึ่ง

“อาจารย์อี้เฟิงครับ เย็นนี้ว่างไปเดทกับผมมั้ย?” แม้จะไม่รู้ว่าผู้พูดเป็นใครแต่อี้เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวๆออกมา

“ไม่ได้ ฉันมีงานต้องทำต่อ....” อี้เฟิงตอบพลางหยิบเอกสารของตัวเองแล้วขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้อง พยายามไม่สนใจสายตาดุๆกึ่งไม่พอใจที่ถูกส่งมาจากผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตัวเอง ที่ดูเหมือนว่าจะไม่ชอบใจกับคำถามที่เขาโดนถามเมื่อครู่

เมื่อเห็นว่าคนหน้าหวานเดินออกไปแล้ว หยางหยางก็รีบคว้าเอกสารของตัวเองขึ้นมา เพื่อที่จะเดินตามอีกฝ่ายไปบ้าง แต่ก็ดันถูกเสียงหวานๆของบรรดานักศึกษาสาวเรียกรั้งไว้ก่อน โดยที่เจ้าของใบหน้าหล่อเพียงขยับยิ้มบางๆแล้วพูดว่ามีธุระต่อไว้เจอกันวันหลัง เพียงแค่นั้นสาวเจ้าทั้งหลายก็รีบปล่อยให้คนหล่อเดินออกมาได้แล้ว

เจ้าของชื่อแกะหันมองซ้ายขวาเพื่อที่จะมองหาเจ้าสาวของตนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะก้าวตามไปยังทางที่คนหน้าหวานเดินไป

“เฟิงเฟิง” เสียงทุ้มต่ำปนเสียงหอบเอ่ยเรียก พร้อมกับแรงบีบเบาๆที่ข้อมือ ทำให้คนที่ถูกเรียกหันมามองน้อยๆ

“มีอะไร?”

“พี่มักจะโดนนักศึกษาถามอะไรแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ?”

“ก็มีบ้าง..” อี้เฟิงตอบ “ทำไม...หึงหรอไง” เสียงหวานถามอย่างยียวนแต่ไม่รู้เลยว่านั่นเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองในอีกทางหนึ่ง

“ใช่ครับ” หยางหยางตอบอย่างตรงไปตรงมา ทำให้คนฟังรู้สึกมีเสียงระเบิดภายในหัวตัวเอง ก่อนที่ใบหน้าน่ารักจะขึ้นสีจางๆ

“บ้าเอ้ย โรคจิตใหญ่แล้ว มาหึงผู้ชายอย่างฉันเนี่ย” เสียงหวานโวยวาย

“ผมหีงภรรยาตัวเองผิดตรงไหนล่ะครับ..?” ถามพลางรั้งเอวของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้

“ที่นี่มันมหาวิทยาลัยนะหยางหยาง..” เสียงหวานเอ็ดพลางขืนตัวออก

“งั้นแสดงว่าที่บ้านผมกอดพี่ได้?”

“ที่ไหนก็ไม่ได้โว้ยยยยยยยยยยยยย”

“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะครับ” หยางหยางไม่รอฟังเสียงภรรยาของตนต่อ เพียงแค่จับมืออีกฝ่ายให้เดินตามเท่านั้น

“โอ้ยย ไอ้เด็กบ้าไอ้เด็ก หาสวกเสว่าวงาวงสางว” และตามด้วยเสียงโวยวายไม่หยุดของคนหน้าหวาน 

--------------------------------------------30%--------------------------------------------------