Special Episode for Halloween!
Pairing : YangFeng
Note : อ่านไปเถอะค่ะ.. จริงๆนะ
เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ
--------------------------------------------------------------------------------
เสียงหวานพึมพำภาวนาต่อหน้ารูปปั้นสีขาวขนาดใหญ่
มือเล็กสองข้างประสานเข้าหากันแน่น บวกกับใบหน้าหวานที่เกือบจะแนบชิดฝ่ามือนั้น
“นี่ไปไม่รอดหรอกน่า..” เสียงทุ้มต่ำที่ดังทะลุกำแพงออกมา
ทำให้ร่างน้อยสั่นไม่หยุด แต่กระนั้นเจ้าของใบหน้าหวานก็ยังคงสวดภาวนาต่อไป
เพียงแค่หวังว่า พระผู้เป็นเจ้าจะสามารถช่วยได้..
ตนหวังว่าจะไม่ถูกครอบงำจากปีศาจผู้ชั่วร้าย เพราะในตอนนี้นั้นคำสาปที่ตระกูลของตนโดนสาปแช่งไว้ดูท่าจะสำริดผลซะแล้ว
ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันแน่น แท้จริงแล้ว เขาไม่ใช่เด็กผู้หญิง
แต่เพียงเพราะคำทำนายนั้นทำให้เขาถูกจับแต่งตัวเป็นผู้หญิงและถูกส่งเข้ามาในโบสถ์แห่งนี้
เพื่อให้รอดพ้นจากฝีมือปีศาจต่างๆ
น่าขันนัก ทำไมความแค้นของบรรพบุรุษถึงตกมาอยู่ที่เขาแบบนี้
เขาแทบจะหนีปีศาจรอดทุกประเภทอยู่แล้ว
เพียงแค่รอดพ้นค่ำคืนนี้ไปเท่านั้น..
วันปล่อยผี...ในรอบยี่สิบห้าปีของเขา....
“อี้เฟิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!”
เสียงหวานของเพื่อนสนิทตะโกนเรียก ทำให้เจ้าของใบหน้าหวานต้องหันไปมองอย่างตกใจ
“ถังเยี่ยน....” เพียงแค่นั้น ก็ทำให้เขาเลิกสวดภาวนา
และวิ่งออกไปจนเกือบจะพ้นประตูโบสถ์อยู่แล้ว ขาเรียวนั้นกลับหยุดชะงัก
พลันในหัวก็คิดถึงเรื่องของเพื่อนสาวออกมาได้
ไม่มีทางเป็นถังเยี่ยนได้แน่ๆ...ไม่...เธอจากที่นี่ไปนานแล้ว...
“อี้เฟิง...อี้เฟิง...” ภายนอกโบสถ์มีร่างของหญิงสาวในชุดสีขาวที่กำลังร้องเรียกชื่อของเขาอยู่
ใบหน้าหวานเกิดความลังเลออกมาน้อยๆ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น
“อี้เฟิง...” เสียงหวานนั้นเรียกอีกครั้ง
พร้อมกับใบหน้าหวานที่เงยขึ้นมา ที่ทำเอาอี้เฟิงถึงกับแทบจะลืมหายใจ
เมื่อเรือนร่างที่มีผมยาวนั้นไม่มีดวงตา แถมยังมีแต่รอยเลือดเปอะเปื้อนไปทั่วใบหน้า
ขาเรียวที่กำลังก้าวออกจากโบสถ์กลับชะงัก
แล้วถอยหลังกลับเข้าไปอีกสองสามก้าว
..ไม่นะ..ขอเพียงแค่เขาทน...อีกซักนิด..เขาก็จะรอดจากคำสาปแล้ว..
“แม้แต่...แม่มดอย่างถังเยี่ยนก็ยังไม่ได้ผลหรอกรึ..”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมา พร้อมกับเจ้าของใบหน้าหล่อที่โผล่ขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยตรงหน้านักบวชหนุ่ม
“นี่น่ะหรือ...แม่ชีในร่างชายหนุ่มที่เขาร่ำลือกัน..”
นิ้วเรียวเย็นเฉียบสัมผัสเข้ากับผิวกายขาว ที่ทำให้อี้เฟิงถึงกับสะดุ้งไม่ได้
“นะ..นาย...” เสียงหวานสั่นสะท้ายอย่างเห็นได้ชัด ความหวั่นกลัวสาดเข้าในจิตใจ
ทำไมปีศาจตรงหน้าถึงสัมผัสตัวเขาได้
“หึ...นายคงสงสัยสินะ..ว่าทำไมฉันถึงจับตัวนายได้...ไม่ต้องแปลกใจ
ฉันทำได้มากกว่านั้นอีก” พูดจบ
เจ้าของใบหน้าหล่อตรงหน้าก็ดึงคู่สนทนาเข้ามากอดแน่น “และก็คงจะดูเสียมารยาทมาก...ถ้าฉันไม่แนะนำตัวเอง..”
“...” อี้เฟิงพยายามจะขืนตัวออก แต่กลับโดนกดหัวไว้ให้ซุกกับอกกว้าง
“ฉันเป็นราชวงศ์อันดับต้นๆในหมู่ปีศาจ
และเป็นราชาของบรรดาอินคิวบัสทั้งหมด.. เพราะฉะนั้นก็คงไม่ต้องแปลกใจสินะ
ว่าทำไมฉันถึงสัมผัสตัวนายได้..” คำพูดแนะนำตัวของอีกฝ่ายทำให้อี้เฟิงถึงกับต้องกัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ
ท่าทางจะเป็นช่วงที่เขาตกใจทำให้เขาถูกปีศาจตรงหน้าสามารถแทรกซ้อนเข้ามาในความคิดของเขาได้
และตอนนี้ร่างกายของเขาคงจะถูกทำหลับไหลอยู่แน่ๆ
มิฉะนั้นปีศาจตรงหน้าคงไม่สามารถทำอะไรเขาได้
ใบหน้าหวานพยายามที่จะหันไปมองสิ่งที่กอดตนไว้
..นี่น่ะหรอ.. อินคิวบัส..
ปีศาจที่สามารถหลอกล่อผู้คนได้ด้วยเสน่ห์หา...
“ฉันรู้จักนายแล้ว แต่นายยังไม่รู้จักฉัน” อินคิวบัสหนุ่มเอ่ย “หยางหยางคือชื่อของฉัน...หลังจากตอนนี้ไป
ก็.....ครางเรียกชื่อฉันให้ถูกล่ะ”
-----------------------------------------------------------------50%-------------------------------------------------------------------------------------
จินใสใสค่ะ แต่งเรทไม่เป็น ทำยังไงดี.........
