[YangFeng Fan-fiction]Sassy boy [2]

Sassy boy [2]

Pairing : YangFeng 

Note : อ่านไปเถอะ อย่าคิดมาก.....

เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย　นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ 

-----------------

“ป๊า เฟิงเฟิงอยากกินข้าวนอกบ้านอ่ะ วันนี้...” เสียงหวานๆเอ่ยอย่างงอแงกับผู้เป็นพ่อ เจ้าของใบหน้าหวานพยายามอย่างมากที่จะเบี่ยงประเด็นเรื่องแผลบนใบหน้าที่พ่อตัวเองถามขึ้นมา

ในตอนแรกที่เห็นใบหน้าหวานๆของลูกสาว..เอ็ย ลูกชายตัวเองมีรอยนั้น คุณเฝิงก็แทบจะถือปืนเดินออกนอกบ้าน พร้อมลูกน้องร่วมพัน (เวอร์) ไปจัดการคนที่มาทำร้ายอี้เฟิง

แต่พออี้เฟิงบอกให้ใจเย็นๆแถมมานั่งอ้อนแบบนี้ เจ้าพ่อผู้มีอำนาจเหลือล้นเลยใจเย็นลง มานั่งฟังลูกรักของตนเองเล่าว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง ซึ่งคุณหนูตัวเล็กก็ใส่สีตีไข่ไปเต็มที่

ว่าตัวเองโดนรุมแกล้งจากพวกนั้น ทั้งๆที่เป็นคนหาเรื่องชาวบ้านก่อน

และยังไม่พอ ยังไปหยิบปืนที่ไปต่อยหน้าเจ้าของปืนมา แล้วบอกว่า ไอ้เจ้าของปืนเนี่ยแหละ ที่เป็นหัวโจกในการรังแกเขา...

และดูเหมือนว่าคุณป๊าจะเชื่อเต็มประดา ถึงขั้นสั่งให้ลูกน้องไปค้นมาว่า ปืนนี้เป็นของใคร จดทะเบียนกับใคร จนอี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะเสียวสันหลังวาบขึ้นมาแปลกๆ ราวกับต้องเจอปัญหาที่ตามมาแน่นอน

“ไม่ได้หรอก อาเฟิง..วันนี้ป๊านัดคุณหยางหยางเขามาเจอที่นี่” คุณเฝิงปฏิเสธ พลางลูบหัวผู้เป็นลูกของตนเบาๆ

“โถ่ ป๊า อาเฮียก็ยังไม่กลับจากอเมริกา ฝานก็ไปอยู่อังกฤษ ไม่มีใครพาเฟิงไปไหนเลย เฟิงเหงานะ” เสียงหวานๆพยายามบีบน้ำตาใส่ผู้เป็นพ่อ “กับพวกหวินหลงก็ไม่อยากไป...ไม่มีการ์ดทองให้เฟิงรูด....”

“แล้วการ์ดทองที่ป๊าให้ไปล่ะ..” ผู้เป็นพ่ออดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“ก็มีแหละ แต่อยากให้ป๊ารูดให้...” ยังไม่ทันจบประโยคดี เสียงหวานก็ต้องเงียบลง เมื่อมือซ้ายของป๊าอย่างเทียนเฉินเดินเข้ามากระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง ซึ่งคุณเฝิงก็เพียงพยักหน้ารับ แล้วเป็นเชิงบอกให้เขาเข้ามา

นั่นเองที่เป็นสิ่งที่ทำให้อี้เฟิงฉงนไม่น้อย แต่พ่อของตนก็หันมาบอกเพียงว่า แขกที่ชื่อหยางหยางนั่นแหละ..

อี้เฟิงคุยกับพ่อของตนอีกซักพัก จนกระทั่งอีกฝ่ายเดินเข้ามา นัยน์ตาคู่สวยก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“นาย...นายมองหาพ่องงงงงง!!!” ก่อนที่เสียงหวานจะเรียกออกมาจนสุดเสียง จนทั้งป๊าของตัวเองและคนที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงกับต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

.

.

.

.

“นาย...นายมองหาพ่องงงงงง!!!” เสียงหวานที่ดูฟังเหมือนว่าเคยได้ยินที่ไหนมา ทำให้คิ้วเรียวของหยางหยางต้องขมวดเข้าหากัน แต่พลางนึกไปถึงบทสนทนาในยามที่ตนถูกขโมยปืนแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

...ดูท่าทางโชคจะเข้าข้างเขา...ที่ทำให้เขาเจอไอ้เด็กแสบนี่เร็วกว่าที่คิด....

“สวัสดีครับคุณเฝิง...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทักเจ้าบ้าน ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับเจ้าของใบหน้าหวานที่มีพลาสเตอร์ติดอยู่ที่ใบหน้า “สวัสดีครับ...เด็กแสบ...แล้วเอาปืนฉันคืนมาได้แล้วด้วย!!!”

---------------------------------------------------------2BC------------------------------------------------------------------

อัญเชิญแท็ก นักเลงน้อย ค่ะ