วันอังคารที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2558

[YangFeng Fan-fiction] ว่าด้วยเรื่องจูบ - 01



ว่าด้วยเรื่องจูบ - 01 


Pairing : YangFeng 


Note : จะว่ายังไงดี...? เป็นฟิคคู่พ่อแกะกับพี่แมวแล้วกันค่ะ เหตุการณ์ในตอนนี้จำลองว่าอยู่ในกองเต้ามู่นะคะ สถานการณ์มโนค่ะ... 


เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ 




"อึก...." เสียงร้องเบาๆพร้อมกับท่าเดินแปลกๆของหลี่อี้เฟิงที่กำลังรับบทนายน้อยสามจากนิยายชื่อดังอย่างบันทึกจอมโจรแห่งสุสาน ทำให้รุ่นน้องอย่างหยางหยาง ผู้รับบทคนใบ้จางที่ยืนอยู่ไม่ไกลอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง นัยน์ตาสีดำสนิทหันไปมองคนอายุมากกว่าด้วยความเป็นห่วงนิดๆ แต่ดูเหมือนว่าเทพบุตรแห่งชาติจะพยายามทำตัวเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยการหันไปยิ้มให้ทุกคนในบริเวณโดยรอบ ก่อนที่จะพาร่างกายที่บรรดาแฟนๆทั้งหลายแซวว่าอวบเดินเข้าเต๊นท์ที่พักของของตนเองไป


“หยางหยาง” เสียงเรียกของสตาฟที่อยู่ไม่ไกลดังขึ้น ทำให้เจ้าของชื่อที่กำลังมองตามผู้เป็นพี่ไปต้องหันกลับไปมองอย่างช่วยไม่ได้ และก็พบว่าสตาฟคนนั้นเดินมาพร้อมกับคิวที่ต้องถ่ายต่อไป


“เดี๋ยวซีนถัดไปจะเริ่มอีกภายในครึ่งชั่วโมงนะ...ตอนนี้ให้ทุกคนพักก่อนน่ะ แล้วพอเริ่ม นายต้องมาเข้าฉากเลย จำบทได้แล้วใช่มั้ย?”


“ครับ...” เสียงทุ้มเอ่ยตอบรับ เรื่องบทนั้นถ้าพูดกันตามจริงเขาก็มีโอกาสได้ฝึกซ้อมมาบ้างแล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องปัญหาการจำนั้นตัดออกไปได้เลย แม้ในบางครั้งต้องมาปรับเปลี่ยนบ้างก็เถอะ
สตาฟหนุ่มเห็นว่า จางฉี่หลิงในคราบหนุ่มน้อยของทุกคนเข้าใจแล้วก็กำลังจะผละตัวออกไป แต่ก็ถูกรั้งไว้ก่อน


“เออ..ไม่ทราบว่ามีกล่องปฐมพยามบาลในกองหรือเปล่าครับ?”


“หือ? มีแผลหรอ” ท่าทางและน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงเป็นใยของสตาฟทำให้เจ้าของใบหน้าหล่ออดที่จะยิ้มรับบางๆ ก่อนที่จะส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ


“เปล่าหรอกครับ..”


“อ้าว? แล้วจะเอาไปทำไมล่ะ?”


“พอดีว่า เมื่อกี้ผมเห็นแมวแถวนี้เดินแปลกๆน่ะครับ..สงสัยจะได้แผล เลยคิดว่าจะไปช่วยดูแลซะหน่อย..” ทันทีพูดถึงคนตาโตที่เพิ่งเดินเข้าไปในเต๊นท์นั้น เสียงทุ้มก็ดูติดจะอ่อนโยนนิดๆ ทำให้คู่สนทนาอดไม่ได้ที่จะเข้าใจผิดขึ้นมา


“อ๋อ..ได้สิ..เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้” สตาฟหนุ่มอาสา “ดูท่าทางนายจะรักสัตว์มากเลยนะเนี่ย” และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจเรียบร้อนแล้วว่าหยางหยางจะเอากล่องพยาบาลไปรักษาแมวจริงๆ


...อ่า...นั่นสิครับ...


...ผมคงรักสัตว์...และคงจะรักประเภทเดียวคือแมว...


...แต่ตอนนี้แมวที่ผมรัก ไม่ได้เดินสี่ขา...แต่เดินสองขาต่างหาก..


...แถมเป็นแมวขี้งอนที่ดันเป็นที่รักของทุกคนในกองถ่ายซะด้วย...




*****



“ซี๊ด...เจ็บอ่ะ...” หลี่อี้เฟิงร้องออกมาเบาๆหลังจากที่ถอนรองเท้าที่ใส่เข้าฉากเมื่อครู่ออกได้สำเร็จ ดวงตากลมโตก้มมองฝ่ายเท้าของตนที่ถูกรองเท้ากัดจนหนังบางส่วนลอกออกมา ถึงแม้ว่าจะมีเลือดซึมออกมาไม่มาก แต่พอสัมผัสโดนก็ทำให้เจ้าของแผลร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด


“ให้ตายสิ..แล้วแบบนี้จะเดินไปเอายายังไงล่ะ...ฮะ..เฮ้ยยยยยย!!” เจ้าของตาโตพึมพำกับตัวเองยังไม่ทันจะจบประโยคก็ต้องร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจ เมื่อพบกับรุ่นน้องผมดำที่กำลังยืนถือกล่องปฐมพยาบาลอยู่ไม่ไกล “ขะ..เข้ามาได้ไงน่ะ! เต๊นท์พักของเขาค่อนข้างจะได้รับสิทธิพิเศษเพราะจริงๆมันมีไว้เก็บของ แต่ผู้รับบทอู๋เสียก็เลือกที่จะเข้ามาคลุกอยู่ในนี้เพราะมันมีเตียงให้พอนอนเล่นได้


“ก็เดินเข้ามาสิครับ พี่นี่ก็ถามอะไรแปลกๆ” นักแสดงรุ่นน้องตอบยิ้มๆ พลางทรุดตัวลงนั่งบริเวณพื้นใกล้ๆกับที่อี้เฟิงนั่งอยู่


“แล้วไปนั่งทำอะไรตรงนั้น ขึ้นมานั่งเก้าอี้ดิๆสิ” เสียงแข็งๆในตอนแรกอ่อนลงเล็กน้อย เมื่อเจ้าของใบหน้าหล่อค่อยๆประคองเท้าข้างที่มีแผลไปวางบนตัก มือหนาอีกข้างควานหาของในกล่องปฐมพยาบาล


...ไอ้เด็กนี่...จะทำอะไรอีก...


ดวงตากลมโตจับจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาดุ เพราะไม่รู้ว่าเจ้าหมาป่าในคราบแกะตรงหน้าจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งเขาอีกหรือเปล่า
มือเรียวของหยางๆค่อยๆบรรจงทำแผลให้ผู้เป็นพี่อย่างเบามือ โดยที่คนที่ถูกทำแผลยังคงนั่งจ้องใบหน้าหล่อๆนั้นอย่างจับผิดไม่เลิก ประหนึ่งว่าถ้าคลาดสายตาไป หยางหยางจะเอามีดขึ้นมาแทงอย่างไรอย่างนั้นแหละ


“เสร็จแล้วครับ...” รุ่นน้องตัวดีบอก หลังจากแปะพลาสเตอร์ลงไปบนแผลเสร็จเรียบร้อย


“ขอบคุณ.........ทะ.....ทำอะไรน่ะ!!!!” ยังไม่ทันที่อี้เฟิงจะเอ่ยจบประโยคก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาซะก่อน เพราะอยู่ดีๆหมาป่าในคราบแกะก็จับข้อเท้าเขาไว้แน่น แล้วจูบลงที่ปลายเท้าเขาเบาๆ


“หึ....” ถ้าอี้เฟิงมองไม่ผิด ก็สังเกตเห็นรอยยิ้มบางๆบริเวณมุมปากของอีกฝ่าย “ไม่มีอะไรหรอกครับ..”


“บอกมานะ..หยางหยาง” เสียงหวานเริ่มติดจะเหวี่ยงนิดๆ พยายามอย่างมากที่จะเค้นคออีกฝ่ายออกมาให้ได้


“ทำไมผมต้องบอกพี่ด้วยล่ะครับ?” คนถามยังคงยียวน ก่อนที่เสียงเรียกจากสตาฟจะเรียกเจ้าของเรือนผมสีดำจะดังขึ้น และนั่นเองที่ทำหยางหยางรอดตัวจากเงื้อมมือการถูกแมวข่วน (เค้นคอ) ไปได้ด้วยดี


...ใคร ใครคนไหนบอกว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นแกะ มาลองเป็นเขาดูบ้างมั้ยยย จะได้รู้ว่าจริงๆแล้วนั่นคือหมาป่าน่ะ!!!




----------------------------------------- End or TBC ? ---------------------------------------------------------------

2 ความคิดเห็น:

  1. อร๊ายยยยย!!! หยาง ช่างสังเกตง่าาา เห็นเฟิงเจ็บนี่รีบไปดูแลทำแผลให้เลยน้าาาา>w<

    ตอบลบ
  2. ผมกับพี่
    ผมกับพี่
    ผมกับพี่
    แพ้สรรพนามแบบนี้ ; ////// ;b

    ตอบลบ