ว่าด้วยเรื่องข้อเท้า
Pairing : YangFeng
Note : เหมือนจะเป็นรีเควสกลายๆ แฮร่ ลงไปแล้วในทวิตลองเกอร์นะคะ
เนื้อหาเกี่ยวกับ ชาย X ชาย นะคะ ถ้าไม่ชอบแนะนำให้กดออกไปเลยค่ะ
“อื้อ...” เสียงหวานครางออกมาเบาๆทุกครั้งที่ผิวกายของตนโดนกดเบาๆเพื่อนวดคลายเส้น ในวันนี้เจ้าของร่างโปร่งที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงทำงานหนักมาทั้งวัน รุ่นน้องผู้พ่วงตำแหน่งคนรักอย่างหยางหยางเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขันอาสาว่าจะช่วยบรรเทาอาการเหนื่อยล้าให้ผู้เป็นพี่เอง
พอได้ยินดังนั้นหลี่อี้เฟิงก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ ดังนั้นเจ้าตัวจึงรีบวิ่งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสามส่วนขนาดพอดีตัว มานอนกอดหมอนให้พ่อแกะนอนนวดอยู่แบบนี้
“แรงหน่อยสิ...” อี้เฟิงบอก รู้สึกสบายขึ้นมาจนจะหลับซะให้ได้ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกคนที่นอนอยู่มองด้วยสายตาแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว เพราะเมื่อกี้ตอนเริ่มจับเส้นของผู้เป็นพี่แรกๆ เจ้าตัวก็ดิ้น และนั่นเองที่ทำให้เสื้อตัวที่ใส่อยู่เปิดขึ้นมาจนเห็นเอวขาวๆนั่น
“ได้ข่าวว่าพี่รับงานที่จะไปมิลานไว้หรอครับ...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม พลางไล้มือลงมาตรงบริเวณชายเสื้อที่เลิกขึ้น และด้วยความเย็นของปลายนิ้วทำให้เจ้าของใบหน้าหวานถึงกับสะดุ้งขึ้นมา
“อือ...”
“งี้จะไม่คิดถึงผมแย่หรอครับ..” ถามพร้อมกับไล้มือลงต่ำลงไปอีก โดยที่คนที่ถูกลวนลามทางอ้อมก็ดูไม่มีท่าทางว่าจะสนใจ
“เดี๋ยวเฟซไทม์มาแล้วกัน..อ๊ะ..หยางหยาง! ทำอะไรน่ะ!!!” เสียงหวานโวยวาย เมื่อรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่ประทับลงมาบนผิวกายตน แทนที่จะเป็นนิ้วมืออย่างเช่นเมื่อครู่ แต่จะให้พลิกตัวกลับไปมองอีกฝ่ายก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเอาซะเลย
ลิ้นอุ่นๆค่อยๆไล้เลียผิวกายขาวที่โผล่พ้นเนื้อผ้านั่นมาอย่างใจเย็น ก่อนที่จะเลิกเสื้อให้สูงขึ้นเรื่อยๆ มืออีกข้างที่ว่างอยู่เลื่อนไปสัมผัสบริเวณเป้ากางเกงของอีกฝ่าย
“อื้อ...คิดจะทำอะไร...” นัยน์ตากลมโตตวัดไปมองอย่างเคืองๆ เพราะตอนนี้ตนเองโดนจับให้ขึ้นมานั่งบนตักอีกฝ่ายโดยที่หยางหยางยังคงกอดผู้เป็นพี่จากด้านหลังแน่น ก่อนที่ริมฝีปากบางๆที่กำลังจะพูดต่อนั้นจะถูกทาบทับลงไปด้วยกลีบปากนุ่มของอีกฝ่าย
“ก็ผม...กลัวว่าจะคิดถึงเฟิงเฟิงตอนอยู่มิลานมากน่ะครับ...” เสียงทุ้มต่ำกระซิบบอก หลังจากผละริมฝีปากออกมาเพียงเล็กน้อย “งั้นตอนนี้ก็ขอ ‘กอด’ เฟิงเฟิงให้แน่นๆก่อนที่จะไม่เจอกันอีกซักพักแล้วกันนะครับ..”
“หยะ...หยุดเลย..อ๊ะ...ไอ้บ้า....อื้อ...” เสียงหวานพยายามจะเอ่ยห้าม แต่เสียงนั้นก็กลับกลายเป็นเสียงครางแทน
.
.
.
.
"เฟิงเฟิง..." เสียงทุ้มต่ำเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าพลางพรมจูบลงไปตามส่วนต่างๆของผู้เป็นพี่
"ม่ะ...ไม่ต้องมาเรียกเลย..." อี้เฟิงบอกพลางซุกใบหน้าของตนเองลงกับหมอน นิ้วเรียวจิกลงกับปลอกหมอน เพื่อระบายความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น แม้ว่าเสื้อผ้าของเขาจะอยู่ครบทุกชิ้นก็เถอะ..
ก็ใครใช้ให้ไอ้เด็กบ้านี่แม่งทั้งจูบทั้งเลียไปทั่วแบบนี้ล่ะเว้ยย!
"อ๊ะ..." ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหวานจะหลุดเสียงครางออกมาอีกครั้ง เมื่อรับรู้ได้ถึงฟันคมๆที่กัดลงบริเวณข้อเท้าของตน "กัดทำไม..."
"ก็...เฟิงเฟิงไม่ให้ทำรอยที่คอ....ก็เลยมาทำตรงนี้แทน...." เจ้าของใบหน้าหล่อตอบ พลางเลียไปบนผิวขาวที่มีรอยฟันประทับอยู่
"คิดบ้าอะไรของนาย....ตรงไหนก็ไม่ได้...อึก...." อี้เฟิงยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกกัดเข้าอีกครั้ง
"เฟิงเฟิง..." เสียงทุ้มต่ำยังคงกระซิบเรียกสลับกับสัมผัสผิวขาวๆนั่น
.
.
.
.
อี้เฟิงไม่รู้ตัวเลยว่า กางเกงของตนถูกถอดออกจนเหลือเพียงแค่เสื้อตัวเดียวตั้งแต่ตอนไหนและไม่รู้ตัวเลยว่ามานั่งบนตักของอีกฝ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะรู้ตัวอีกทีก็มานั่งออดอ้อนขอสัมผัสจากอีกฝ่ายเองซะแล้ว
"อื้อ...หยาง...หยาง..." เสียงหวานร้องเรียก พลางบดเบียดสะโพกลงบนหน้าตักกว้าง แขนเรียวกอดคอคนรักไว้แน่น
เจ้าของใบหน้าหล่อมองภาพตรงหน้าก่อนจะขยับยิ้มบางๆ ต้นขาขาวๆของผู้เป็นพี่ที่โผล่พ้นเนื้อผ้าออกมา ทำให้เขาอดจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากไม่ได้
..ใครว่าเฟิงเฟิงอ้วน...ผมกล้าบอกเลยว่าไม่จริง...ดูสิ...เซ็กซี่จะตาย....
"อือ....หยางหยาง..." เสียงหวานยังคงร้องเรียกด้วยเสียงเว้าวอน "ต่อเถอะนะ...." พูดพลางใช้มือเรียวของตนลูบไล้ไปบริเวณขอบกางเกงของคนเด็กกว่า "นะ...."
พูดจบอี้เฟิงก็โดนจับกดลงให้นอนกับเตียง ก่อนที่เสียงครางหวานจะดังออกมาจากริมฝีปากบางตลอดคืน
.
.
.
.
.
.
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนกว้าง ทำให้ร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงเริ่มมีการเคลื่อนไหว
เจ้าของใบหน้าหล่อลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนที่จะกระพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ตัวเอง ก่อนที่จะยิ้มออกมา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
เจ้าของใบหน้าหวานกำลังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอด ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังหลับสนิทอยู่
"พี่นี่...ขี้เซาจังเลยนะครับ..." พูดพลางใช้นิ้วไล้ไปตามโครงหน้าสวยเบาๆ
"อื้อ..." ผู้เป็นพี่ครางในลำคออกมาเบาๆ ก่อนที่จะขยับตัวเข้ามากอดหยางหยางไว้แน่นราวกับแมวตัวน้อยหาที่นอนอุ่นๆ
"พี่ครับ....เฟิงเฟิง...ตอนบ่ายมีงานไม่ใช่หรอครับ.." เสียงทุ้มต่ำถาม แต่กระนั้นก็ยังกอดตอบคนในอ้อมกอด
"ยัง...ง่วงอยู่เลย..." อี้เฟิงตอบด้วยงัวเงีย "ขออีกแปปหนึ่งนะ..."
"แปปหนึ่งนี่หนึ่งชั่วโมงสินะครับ.."
"อือ...ไม่ได้งั้นหรอ...งั้นครั้งชั่วโมงก็ได้..."
"ยี่สิบนาที...อืม..." ยังไม่ทันที่จะเสนอข้อตกลงจบหยางหยางก็ถูกผู้เป็นพี่จูบเข้ามาเบาๆซะก่อน
"ครึ่งชั่วโมง....นะ..." คนที่นอนหลับตาอยู่บอกด้วยเสียงอ้อนๆ ก่อนที่จะเงียบลงไปอีกครั้ง
โดยปล่อยให้คนถูกจูบเป็นฝ่ายหน้าแดงอยู่แบบนั้น
...พี่มาอ้อนแบบนี้ตลอด ผมจะกล้าขัดได้ไงเล่า...!
-----------------------------------------------End or 2BC ---------------------------------------------------
“อื้อ...” เสียงหวานครางออกมาเบาๆทุกครั้งที่ผิวกายของตนโดนกดเบาๆเพื่อนวดคลายเส้น ในวันนี้เจ้าของร่างโปร่งที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงทำงานหนักมาทั้งวัน รุ่นน้องผู้พ่วงตำแหน่งคนรักอย่างหยางหยางเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขันอาสาว่าจะช่วยบรรเทาอาการเหนื่อยล้าให้ผู้เป็นพี่เอง
พอได้ยินดังนั้นหลี่อี้เฟิงก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ ดังนั้นเจ้าตัวจึงรีบวิ่งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสามส่วนขนาดพอดีตัว มานอนกอดหมอนให้พ่อแกะนอนนวดอยู่แบบนี้
“แรงหน่อยสิ...” อี้เฟิงบอก รู้สึกสบายขึ้นมาจนจะหลับซะให้ได้ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกคนที่นอนอยู่มองด้วยสายตาแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว เพราะเมื่อกี้ตอนเริ่มจับเส้นของผู้เป็นพี่แรกๆ เจ้าตัวก็ดิ้น และนั่นเองที่ทำให้เสื้อตัวที่ใส่อยู่เปิดขึ้นมาจนเห็นเอวขาวๆนั่น
“ได้ข่าวว่าพี่รับงานที่จะไปมิลานไว้หรอครับ...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม พลางไล้มือลงมาตรงบริเวณชายเสื้อที่เลิกขึ้น และด้วยความเย็นของปลายนิ้วทำให้เจ้าของใบหน้าหวานถึงกับสะดุ้งขึ้นมา
“อือ...”
“งี้จะไม่คิดถึงผมแย่หรอครับ..” ถามพร้อมกับไล้มือลงต่ำลงไปอีก โดยที่คนที่ถูกลวนลามทางอ้อมก็ดูไม่มีท่าทางว่าจะสนใจ
“เดี๋ยวเฟซไทม์มาแล้วกัน..อ๊ะ..หยางหยาง! ทำอะไรน่ะ!!!” เสียงหวานโวยวาย เมื่อรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่ประทับลงมาบนผิวกายตน แทนที่จะเป็นนิ้วมืออย่างเช่นเมื่อครู่ แต่จะให้พลิกตัวกลับไปมองอีกฝ่ายก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเอาซะเลย
ลิ้นอุ่นๆค่อยๆไล้เลียผิวกายขาวที่โผล่พ้นเนื้อผ้านั่นมาอย่างใจเย็น ก่อนที่จะเลิกเสื้อให้สูงขึ้นเรื่อยๆ มืออีกข้างที่ว่างอยู่เลื่อนไปสัมผัสบริเวณเป้ากางเกงของอีกฝ่าย
“อื้อ...คิดจะทำอะไร...” นัยน์ตากลมโตตวัดไปมองอย่างเคืองๆ เพราะตอนนี้ตนเองโดนจับให้ขึ้นมานั่งบนตักอีกฝ่ายโดยที่หยางหยางยังคงกอดผู้เป็นพี่จากด้านหลังแน่น ก่อนที่ริมฝีปากบางๆที่กำลังจะพูดต่อนั้นจะถูกทาบทับลงไปด้วยกลีบปากนุ่มของอีกฝ่าย
“ก็ผม...กลัวว่าจะคิดถึงเฟิงเฟิงตอนอยู่มิลานมากน่ะครับ...” เสียงทุ้มต่ำกระซิบบอก หลังจากผละริมฝีปากออกมาเพียงเล็กน้อย “งั้นตอนนี้ก็ขอ ‘กอด’ เฟิงเฟิงให้แน่นๆก่อนที่จะไม่เจอกันอีกซักพักแล้วกันนะครับ..”
“หยะ...หยุดเลย..อ๊ะ...ไอ้บ้า....อื้อ...” เสียงหวานพยายามจะเอ่ยห้าม แต่เสียงนั้นก็กลับกลายเป็นเสียงครางแทน
.
.
.
.
"เฟิงเฟิง..." เสียงทุ้มต่ำเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าพลางพรมจูบลงไปตามส่วนต่างๆของผู้เป็นพี่
"ม่ะ...ไม่ต้องมาเรียกเลย..." อี้เฟิงบอกพลางซุกใบหน้าของตนเองลงกับหมอน นิ้วเรียวจิกลงกับปลอกหมอน เพื่อระบายความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น แม้ว่าเสื้อผ้าของเขาจะอยู่ครบทุกชิ้นก็เถอะ..
ก็ใครใช้ให้ไอ้เด็กบ้านี่แม่งทั้งจูบทั้งเลียไปทั่วแบบนี้ล่ะเว้ยย!
"อ๊ะ..." ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหวานจะหลุดเสียงครางออกมาอีกครั้ง เมื่อรับรู้ได้ถึงฟันคมๆที่กัดลงบริเวณข้อเท้าของตน "กัดทำไม..."
"ก็...เฟิงเฟิงไม่ให้ทำรอยที่คอ....ก็เลยมาทำตรงนี้แทน...." เจ้าของใบหน้าหล่อตอบ พลางเลียไปบนผิวขาวที่มีรอยฟันประทับอยู่
"คิดบ้าอะไรของนาย....ตรงไหนก็ไม่ได้...อึก...." อี้เฟิงยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกกัดเข้าอีกครั้ง
"เฟิงเฟิง..." เสียงทุ้มต่ำยังคงกระซิบเรียกสลับกับสัมผัสผิวขาวๆนั่น
.
.
.
.
อี้เฟิงไม่รู้ตัวเลยว่า กางเกงของตนถูกถอดออกจนเหลือเพียงแค่เสื้อตัวเดียวตั้งแต่ตอนไหนและไม่รู้ตัวเลยว่ามานั่งบนตักของอีกฝ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะรู้ตัวอีกทีก็มานั่งออดอ้อนขอสัมผัสจากอีกฝ่ายเองซะแล้ว
"อื้อ...หยาง...หยาง..." เสียงหวานร้องเรียก พลางบดเบียดสะโพกลงบนหน้าตักกว้าง แขนเรียวกอดคอคนรักไว้แน่น
เจ้าของใบหน้าหล่อมองภาพตรงหน้าก่อนจะขยับยิ้มบางๆ ต้นขาขาวๆของผู้เป็นพี่ที่โผล่พ้นเนื้อผ้าออกมา ทำให้เขาอดจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากไม่ได้
..ใครว่าเฟิงเฟิงอ้วน...ผมกล้าบอกเลยว่าไม่จริง...ดูสิ...เซ็กซี่จะตาย....
"อือ....หยางหยาง..." เสียงหวานยังคงร้องเรียกด้วยเสียงเว้าวอน "ต่อเถอะนะ...." พูดพลางใช้มือเรียวของตนลูบไล้ไปบริเวณขอบกางเกงของคนเด็กกว่า "นะ...."
พูดจบอี้เฟิงก็โดนจับกดลงให้นอนกับเตียง ก่อนที่เสียงครางหวานจะดังออกมาจากริมฝีปากบางตลอดคืน
.
.
.
.
.
.
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนกว้าง ทำให้ร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงเริ่มมีการเคลื่อนไหว
เจ้าของใบหน้าหล่อลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนที่จะกระพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ตัวเอง ก่อนที่จะยิ้มออกมา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
เจ้าของใบหน้าหวานกำลังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอด ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังหลับสนิทอยู่
"พี่นี่...ขี้เซาจังเลยนะครับ..." พูดพลางใช้นิ้วไล้ไปตามโครงหน้าสวยเบาๆ
"อื้อ..." ผู้เป็นพี่ครางในลำคออกมาเบาๆ ก่อนที่จะขยับตัวเข้ามากอดหยางหยางไว้แน่นราวกับแมวตัวน้อยหาที่นอนอุ่นๆ
"พี่ครับ....เฟิงเฟิง...ตอนบ่ายมีงานไม่ใช่หรอครับ.." เสียงทุ้มต่ำถาม แต่กระนั้นก็ยังกอดตอบคนในอ้อมกอด
"ยัง...ง่วงอยู่เลย..." อี้เฟิงตอบด้วยงัวเงีย "ขออีกแปปหนึ่งนะ..."
"แปปหนึ่งนี่หนึ่งชั่วโมงสินะครับ.."
"อือ...ไม่ได้งั้นหรอ...งั้นครั้งชั่วโมงก็ได้..."
"ยี่สิบนาที...อืม..." ยังไม่ทันที่จะเสนอข้อตกลงจบหยางหยางก็ถูกผู้เป็นพี่จูบเข้ามาเบาๆซะก่อน
"ครึ่งชั่วโมง....นะ..." คนที่นอนหลับตาอยู่บอกด้วยเสียงอ้อนๆ ก่อนที่จะเงียบลงไปอีกครั้ง
โดยปล่อยให้คนถูกจูบเป็นฝ่ายหน้าแดงอยู่แบบนั้น
...พี่มาอ้อนแบบนี้ตลอด ผมจะกล้าขัดได้ไงเล่า...!
-----------------------------------------------End or 2BC ---------------------------------------------------
อะแฮ่ม!...กรี๊ดดดดดดดดด!! ฟินไปดาวอังคารทะลุระบบสุริยะไปไกลเลยค่าาา
ตอบลบแบบฉากแบบนี้มันชวน...แฮ่กๆๆๆ(?)=.,= มากง่าาา ไหนจะมีฉากอ้อนน่ารักๆอีก
เจอแบบนี้น้องหยางคงไม่กล้าขัดพี่เฟิงหรอกค่าา